Polo, een hardleerse hond
Door: jacquelly
Blijf op de hoogte en volg Jacquelly
03 April 2008 | Zuid-Afrika, Phalaborwa
Hoi allemaal,
Het is weer zover hoor! Polo de hond van Erik, onze regelneef, kon het niet laten en ging weer de confrontatie aan met de vlakvarkens hier op het park. Je zou denken dat hij na 7 keer een pijnlijke perforatie door die heel gemene slagtanden zijn lesje onderhand wel geleerd zou hebben. Maar nee!! Zodra hij ze ziet sprint hij erop af en gaat tekeer. Ik snap het wel hoor. Hij vindt dat Silonque Bush Estate van hem is, en dat verdedigd hij te vuur en te zwaard. Polo logeert zo nu en dan bij ons en dat vinden wij erg gezellig. Een soort leenhond is het. Wij zijn dol op hem en hij ook op ons. In het begin bleven de dieren weg als Polo in de buurt was en daar baalde wij van. Maar tegenwoordig hebben ze gewoon maling aan hem. En daar baalt hij van. Het is zijn park. (denkt hij) Ik heb al eens eerder verteld dat de waterbokken achter hém aangingen nadat hij dacht ze wel aan te kunnen. En steeds vaker blijven de impala’s staan. Hij rent er als een dolle op af en een paar impala’s gaan dan ook op de loop. Ze spelen volgens mij met hém. Zodra het gaat schemeren leggen we hem aan de riem omdat het toch beter is de hond niet te veel de natuur te laten verstoren. De dieren komen graag bij ons drinken (en soms de tuin leeg eten). Het duikertje, een schattig klein “hertje” zoals sommige hem noemen, komt elke avond en blijft hem heel brutaal aankijken. Ik verdenk hem ervan dat hij hem gewoon staat uit te lachen. En dat vindt Polo dus niet leuk. Watertandend staat hij te kwijlen want hij zou o zo graag dat beestje van het erf afjagen. Het duikertje is niet meer onder de indruk. Gaat gewoon drinken, loopt een paar stappen weg, kijkt nog eens om naar de hond, en ik weet zeker, als hij een middelvinger zou hebben, dan stak hij die in de lucht. Het is geweldig om te zien. Polo druipt af en grommend (lees mopperend) gaat hij liggen met zijn uitzicht naar de tuin. Want wie weet, misschien lukt het hem toch nog om een ander dier de stuipen op het lijf te jagen. Dat zou goed voor zijn ego zijn. En zo gebeurde het dat tijdens een logeerpartij bij ons Polo weer achter de vlakvarkens aanzat. Het ging allemaal razendsnel. De varkens gingen met meerdere tegelijk op hem af en daar had hij niet op gerekend. Met volle vaart namen ze hem op de slagtanden en Polo vloog gillend door de lucht. Wij schrokken ons rot want hij jankte heel hard en dat was nog niet eerder gebeurd. Hij bleef janken dus nu was het echt raak. Wij waren gewend geraakt aan de diepe wonden die die beesten aanrichten maar deze keer waren het er twee. Hij kon niet meer lopen en bleef op twee poten balanceren en janken en uiteindelijk ging hij liggen. Oei!! Jac. mocht niet aan hem komen want alles deed hem zeer. Geen stap meer vooruit, geen stap meer achteruit. Soms is de wond op een plek dat hij hem zelf kan schoon houden dus dan is de dierenarts niet noodzakelijk maar dit was serieus. Jac. is met hem naar de arts gegaan en daar bleek dus dat er twee heel diepe lelijke wonden waren waarvan één op een plek waar hij zelf niet bij kon. Onder verdoving wordt dat dan behandeld en een jankende Polo hebben we weer thuis gekregen. Erik bellen en vertellen dat het weer eens raak is. Maar ergens zat het dit keer niet goed. Hij bleef op 3 pootjes waggelen en hij bleef janken van de pijn. Na nog een onderzoek bleek dat er een derde wond in zijn achterpoot zat. En dat was ernstiger want doordat die wond niet meteen behandeld is was er koudvuur ingekomen. De dokter vertelde dat hij net op tijd was want anders had zijn poot eraf gemoeten. Jemig! daar schrik je van. En nu zit Polo dus de hele dag aan de lijn. Weliswaar een hele lange. Hij is niet blij en weet op de één of andere manier jou een schuldgevoel te geven. Voor zijn poot is een mitella ontwikkeld en daar moet hij het voorlopig mee doen. Geen gezicht hoor zo’n honden mitella. Of het helemaal goed komt is de vraag. Hij zal altijd minder kracht in die poot houden want de spier is beschadigd. Wat wel helemaal goed komt is zijn EGO!! Want met stomme verbazing zag ik vandaag de watertandende Polo hinkend op 3 poten zich vreselijk opwinden. Ma vlakvarken kwam met haar kroost drinken uit de vogelbak en zonder op of om te kijken liepen ze weer weg. Polo had toch zeker niet verwacht dat ze excuses kwamen brengen??? Wat had hij er graag weer achteraan gegaan. De sufferd
Dag lieve allemaal
Jacquelly
Het is weer zover hoor! Polo de hond van Erik, onze regelneef, kon het niet laten en ging weer de confrontatie aan met de vlakvarkens hier op het park. Je zou denken dat hij na 7 keer een pijnlijke perforatie door die heel gemene slagtanden zijn lesje onderhand wel geleerd zou hebben. Maar nee!! Zodra hij ze ziet sprint hij erop af en gaat tekeer. Ik snap het wel hoor. Hij vindt dat Silonque Bush Estate van hem is, en dat verdedigd hij te vuur en te zwaard. Polo logeert zo nu en dan bij ons en dat vinden wij erg gezellig. Een soort leenhond is het. Wij zijn dol op hem en hij ook op ons. In het begin bleven de dieren weg als Polo in de buurt was en daar baalde wij van. Maar tegenwoordig hebben ze gewoon maling aan hem. En daar baalt hij van. Het is zijn park. (denkt hij) Ik heb al eens eerder verteld dat de waterbokken achter hém aangingen nadat hij dacht ze wel aan te kunnen. En steeds vaker blijven de impala’s staan. Hij rent er als een dolle op af en een paar impala’s gaan dan ook op de loop. Ze spelen volgens mij met hém. Zodra het gaat schemeren leggen we hem aan de riem omdat het toch beter is de hond niet te veel de natuur te laten verstoren. De dieren komen graag bij ons drinken (en soms de tuin leeg eten). Het duikertje, een schattig klein “hertje” zoals sommige hem noemen, komt elke avond en blijft hem heel brutaal aankijken. Ik verdenk hem ervan dat hij hem gewoon staat uit te lachen. En dat vindt Polo dus niet leuk. Watertandend staat hij te kwijlen want hij zou o zo graag dat beestje van het erf afjagen. Het duikertje is niet meer onder de indruk. Gaat gewoon drinken, loopt een paar stappen weg, kijkt nog eens om naar de hond, en ik weet zeker, als hij een middelvinger zou hebben, dan stak hij die in de lucht. Het is geweldig om te zien. Polo druipt af en grommend (lees mopperend) gaat hij liggen met zijn uitzicht naar de tuin. Want wie weet, misschien lukt het hem toch nog om een ander dier de stuipen op het lijf te jagen. Dat zou goed voor zijn ego zijn. En zo gebeurde het dat tijdens een logeerpartij bij ons Polo weer achter de vlakvarkens aanzat. Het ging allemaal razendsnel. De varkens gingen met meerdere tegelijk op hem af en daar had hij niet op gerekend. Met volle vaart namen ze hem op de slagtanden en Polo vloog gillend door de lucht. Wij schrokken ons rot want hij jankte heel hard en dat was nog niet eerder gebeurd. Hij bleef janken dus nu was het echt raak. Wij waren gewend geraakt aan de diepe wonden die die beesten aanrichten maar deze keer waren het er twee. Hij kon niet meer lopen en bleef op twee poten balanceren en janken en uiteindelijk ging hij liggen. Oei!! Jac. mocht niet aan hem komen want alles deed hem zeer. Geen stap meer vooruit, geen stap meer achteruit. Soms is de wond op een plek dat hij hem zelf kan schoon houden dus dan is de dierenarts niet noodzakelijk maar dit was serieus. Jac. is met hem naar de arts gegaan en daar bleek dus dat er twee heel diepe lelijke wonden waren waarvan één op een plek waar hij zelf niet bij kon. Onder verdoving wordt dat dan behandeld en een jankende Polo hebben we weer thuis gekregen. Erik bellen en vertellen dat het weer eens raak is. Maar ergens zat het dit keer niet goed. Hij bleef op 3 pootjes waggelen en hij bleef janken van de pijn. Na nog een onderzoek bleek dat er een derde wond in zijn achterpoot zat. En dat was ernstiger want doordat die wond niet meteen behandeld is was er koudvuur ingekomen. De dokter vertelde dat hij net op tijd was want anders had zijn poot eraf gemoeten. Jemig! daar schrik je van. En nu zit Polo dus de hele dag aan de lijn. Weliswaar een hele lange. Hij is niet blij en weet op de één of andere manier jou een schuldgevoel te geven. Voor zijn poot is een mitella ontwikkeld en daar moet hij het voorlopig mee doen. Geen gezicht hoor zo’n honden mitella. Of het helemaal goed komt is de vraag. Hij zal altijd minder kracht in die poot houden want de spier is beschadigd. Wat wel helemaal goed komt is zijn EGO!! Want met stomme verbazing zag ik vandaag de watertandende Polo hinkend op 3 poten zich vreselijk opwinden. Ma vlakvarken kwam met haar kroost drinken uit de vogelbak en zonder op of om te kijken liepen ze weer weg. Polo had toch zeker niet verwacht dat ze excuses kwamen brengen??? Wat had hij er graag weer achteraan gegaan. De sufferd
Dag lieve allemaal
Jacquelly
-
03 April 2008 - 16:23
Casper:
Zou hij het ooit leren? Toen wij er waren was hij ookal zo. -
03 April 2008 - 16:45
José:
Hij leert het nooit!!! Ik eigenlijk ook niet. -
03 April 2008 - 22:03
Mormel & Ruudje:
Lieve Polo,
Eigenwijs beesie ben je ook!! Maar het is wel goed om te lezen dat je Silonque zo goed wil beschermen. EN stiekem bezorg je Jac. ook veel minder werk zo natuurlijk, doordat die beesten 'normaal gesproken' de tuin uit worden gejaagd.
We hopen dat je snel weer beter wordt zodat je Jac. weer kan helpen en Elly van je kan genieten.
Hele dikke beterschapskuss van ons!!
MWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH -
04 April 2008 - 05:30
Patricia:
hij leert het nooit meer af, dat is zeker.
Wat een stommeling he.
liefs -
05 April 2008 - 08:51
Isabella:
Lieve Polo,
Niet zo eigenwijs zijn! Die varkens waren echt voor jou daar op Silonque!
Ik hoop je nog een keer te zien en een knuffel te kunnen geven.
Liefs van je baasje!
-
07 April 2008 - 12:13
Marianne:
Och dat beestje geeft je toch weer stof om te schrijven, dus het was weer een mooi verhaal. Zo te zien verzorgen jullie hem liefdevol en hij zal de hersens wel hebben van een ezel ?? Veel plezier aldaar, groetjes marianne en Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
